Interwencja kryzysowa w uzależnieniach

Problemem z jakim często boryka się rodzina jak i  sam uzależniony jest brak motywacji i chęci do podjęcia leczenia. Osoba uzależniona minimalizuje negatywne konsekwencje swojej choroby, zaprzecza jej, nie dostrzega narastających problemów i trudnego położenia, w którym się znalazła. Dopiero przeżycie bolesnych konsekwencji w rożnych obszarach życiowych stwarza okazję do podjęcia próby zerwania z nałogiem. By przyspieszyć decyzję o podjęciu leczenia przez osobę uzależnioną opracowano program interwencji kryzysowej. 

Jeśli Twój bliski pije za dużo, jeśli w Twoim domu spokój zamienił się  w cierpienie, a Ty nie wiesz co zrobić, zgłoś się do mnie, pomogę.

Co to jest interwencja kryzysowa?

 By przyspieszyć moment leczenia przez osobę uzależnioną opracowano program interwencji kryzysowej rozumianej  jako proces konfrontowania z chorobą, pokazanie jej rzeczywistości w jakiej żyje, a z którą w wyniku picia utraciła kontakt.

Interwencja daje szanse na zatrzymanie postępującego i destrukcyjnego uzależnienia  i otrzymanie pomocy w skutecznej walce z  chorobą. Celem interwencji jest osiągniecie zgody na rozpoczęcie procesu terapeutycznego i odzyskanie przez osobę uzależnioną kontroli nad swoim życiem.

 Interwencja może być skuteczna tylko wówczas  gdy osobie uzależnionej przedstawimy  poszczególne fakty, wydarzenia, które mają związek z uzależnieniem. Ważne jest, aby fakty te przedstawiać w sposób obiektywny, jednoznaczny, nieosadzający i troskliwy. By interwencja nie przerodziła się w oskarżenia i chęć ukarania czy potępienia osoby uzależnionej za jej postępowanie w nałogu, a stała się okazją do stworzenia „chwili prawdy”  uzależnionej osobie o stanie jego rzeczywistości i propozycji wydostania się z „błędnego koła”.

 Interwencja kryzysowa wymaga przygotowania i opracowania w sposób dokładny poszczególnych kroków:

 1. Przygotowania zespołu interwencji kryzysowej.

 2. Zebrania i opracowania danych o negatywnych konsekwencjach uzależnienia.

 3. Poszukania możliwości leczenia.

 4. Przygotowania się do przeprowadzenia interwencji (ustalenie prowadzącego, kolejności wystąpień, analiza   punktów).

 5. Przygotowania się do rożnych reakcji osoby uzależnionej.

 6. Przeprowadzenia interwencji wobec osoby uzależnionej.

 Wymienione kroki wymagają  szczegółowego dopracowania i wskazana jest obecność terapeuty nadzorującego i pomagającego w odpowiednim doborze osób, faktów, etapów postępowania i przebiegu spotkania interwencyjnego. W fazie przygotowywania interwencji terapeuta dostarcza wiedzę o chorobie i jej leczeniu, podtrzymuje w grupie interwencyjne sens i cel takiego działania, dba o komunikację zespołu, pomaga w wyrażeniu trudnych emocji, dba by charakter wypowiedzi nie zachował ton troski i wsparcia, a nie rozliczenia, przewiduje trudne warianty zachowań osoby uzależnionej i poszukuje profesjonalnych rozwiązań. Na spotkaniu z terapeutą ostatecznie odbywa się „generalna próba”, w której zostają dopięte ostatnie najdrobniejsze  szczegóły interwencji.

 Są też okoliczności, w których nie wolno przeprowadzać interwencji bez wsparcia psychiatry lub terapeuty. Należą do nich: współwystępowanie choroby psychicznej, skłonność do wyjątkowo gwałtownego, agresywnego reagowania, głęboka depresja, osoba uzależniona znajduje się pod wpływem środków odurzających, alkoholu.

 Jako specjalista psychoterapii uzależnień wychodzę z ofertą pomocy w przygotowaniu profesjonalnej interwencji  kryzysowej  wobec osoby uzależnionej. Skorzystać może z niej każdy z członków rodziny osoby uzależnionej.

W razie jakichkolwiek pytań proszę dzwonić: 663 995 661